Witajcie ponownie kochani, ostatnio obiecałam ,że ten post będzie już "robótkowy" i słowa dotrzymam. Zanim jednak pokażę swoje "wytworki" , to nawiążę do poprzedniego wpisu i powiem ,że w związku z naszym projektem prowadzą również drugiego bloga na którym opisuję co się dzieje podczas zajęć. Fundacja Pokolenia organizuje konkurs dla grantobiorców "Opowiedz" , a my chcemy opowiadać poprzez bloga właśnie. Z prawej strony zamieszczam link do tej strony ,więc jak ktoś ma czas to zapraszam.(Nie zamieściłam coś znowu blogger szwankuje i nie mogę ale jak się odblokuje to
zaraz dodam)
A teraz już o mojej pracy . Niedawno odwiedziła mnie teściowa (niby żadna rewelacja często nas odwiedza) właśnie tego dnia wybierała się na 45-lecie pożycia i nie miała prezentu planowała , że poszuka czegoś z wikliny ,no i zaczęła buszować po sklepowych regałach [są aż dwa:-) ] a tak jej się wszystko podobało ,że w końcu w rękach trzymała ze cztery pudełka :-) [oczywiście już nie wiklinowe] . Wybrała sekretarzyk i tacę , a nazajutrz powiedziała mi ,że tacę zostawiła sobie bo nie poręczni było ją zapakować he..he..he.. . Cała moja teściowa ale na zakupach to chyba wszystkie tak mamy że najpierw kupujemy a potem myślimy he..he..he.. . Mój mąż w takich przypadkach zrzędzi , że kobiety to nie praktyczne są , a potem z zapałem kombinuje żeby jednak było praktycznie :-) .
No to pokazuję nabytki teściowej
A teraz coś z innej beczki czyli biżuteryjka, tak sobie siedziałam i szyłam zajęło to ładnych kilka godzin i wyszło mi coś takiego:
Użyłam niebieskiego kwarcu ,białego nefryty, szklanych koralików i oczywiście sznurków sutaszowych. Wisior zawiesiłam na "łańcuszku" ze sznurka satynowego wykonanym na szydełku ściegiem łańcuszkowym (to jedyne co potrafię na szydełku he..he..he..).
Jakiś czas temu pisałam że zaczynam frywolitkową serwetkę letnią z Renulkiem po wysupłaniu pierwszego rzędu praca poszła w odstawkę a wczoraj do niej wróciłam na razie skończyłam trzeci rząd a cała serwetka ma ich dziesięć więc kiedy skończę nie wiem (i czy dotrwam do dziesiątki). Na dzień dzisiejszy wgląda tak
Jeszcze trochę krzywa ale jestem dobrej myśli kolejna będzie o wiele lepsza .
Znowu się rozpisałam ... dotrwał ktoś do końca?...
Dziękuję za wasze odwiedziny i życzę spokojnej nocki. Pa
Witam wszystkich ponownie. Cieszy mnie ogromnie , że tak Was wielu tu zagląda . Dziękuje z całego serca , bo kiedy widzę jak licznik odwiedzających wciąż rośnie ,wiem że ktoś chce czytać moje wypocinki.:-)
Dzisiaj również nie pokażę Moich prac , z tej prostej przyczyny ,że nie
zrobiłam zdjęć. Mam wolną chwilkę zanim dzieci się obudzą więc
postanowiłam opowiedzieć o akcji do jakiej dołączyłam (a maże
współorganizuję?) .
Informacje o projekcie "Artystycznie i Kreatywnie"
realizowanego przez grupę nieformalną „Twórcze Babeczki”
ze środków
programu Działaj Lokalnie VIII Polsko-Amerykańskiej
Fundacji Wolności,
realizowanego przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce
oraz ośrodek
Działaj Lokalnie- Fundację Pokolenia, ze środków Gminy
Subkowy i Polsko- Amerykańskiej Fundacji Wolności.
Celem projektu "Artystycznie i Kreatywnie" jest integracja
i aktywizacja
społeczności lokalnej poprzez organizację czasu wolnego,
stwarzając tym
samym możliwość spotkań, rozwoju zainteresowań i zdolności
dzieci
oraz dorosłych mieszkańców. Pośrednio celem projektu jest
także burzenie
barier pokoleniowych i znoszenie podziałów społecznych,
przekazanie
najmłodszym pozytywnych wzorców zachowań oraz wzmacnianie
stosunków
sąsiedzkich poprzez angażowanie do wspólnego działania na
rzecz społeczności lokalnej.
W ramach projektu zostaną przeprowadzone warsztaty
artystyczno- plastyczne dla dzieci,
konkurs plastyczny "25 rocznica wolnych wyborów..."
Plenerowe spotkanie kulturowe,
Warsztaty artystyczne dla dorosłych "Artystyczne
pudełeczko"
warsztaty wikliny papierowej, warsztaty dekupage i
warsztaty tworzenia róż różnymi technikami.
Zakończenie projektu planuje sie na koniec października.
Kim są Twórcze Babeczki -moja siostra, mama i ja. Startowałyśmy w
konkursie Działaj Lokalnie
i udało się, nasz projekt został dofinansowany. Cieszymy
się bardzo,ale jeszcze bardziej
cieszą się dzieci z naszej wioski które chodzą na zajęcia.
Na zakończenie zajęć dla
dzieci-również jako pożegnanie wakacji na koniec sierpnia
planujemy festyn.Dorośli
natomiast zaczną warsztaty we wrześniu mamy taką cichą
nadzieję ,że spotkania w ramach
projektu będą kontynuowane i staną się niemal rytuałem.
No to znowu się rozpisałam... mam nadzieję że Was nie
zanudziłam i dotrwaliście do końca
kolejny post będzie już NA TEMAT, obiecuję. A teraz już
kończę bo dziatwa moja się zaczyna
budzić i za chwilę zaczną ćwierkać jak te pisklaki w
gnieździe
"mamo jeść , mamo jeść":-) Na koniec jeszcze filmik
nagrany przez panią ze Stowarzyszenia
Pomoc za Jeden Uśmiech i wolontariuszki. Pozdrawiam
i życzę miłego dnia i trochę chłodu bo
zapowiada się znowu upalny dzień.
--Stowarzyszenie "Pomoc za Jeden Uśmiech"
ul. Sadowa 6
83-120 Subkowy
tel. 783 012 790
www.pomoc-usmiech.pl
Rozliczasz PIT - Przekaż 1% podatku Stowarzyszeniu "Pomoc
za Jeden Uśmiech"
Podając nasz numer KRS 0000379437 w zeznaniu podatkowym-
nic nie tracąc
przekazujecie Państwo nieopisaną pomoc dla realizacji
Witajcie, kochani. Lato w pełni, pogoda dopisuje, dzieciaki się cieszą, a ja staram się wszystko ogarnąć. Oczywiście ciągle coś dłubie ale dziś chciałam opowiedzieć wam mój wczorajszy dzień . Nie zrobiłam nic konkretnego ale wieczorem byłam po prostu nieprzytomna ze zmęczenia.
Zaczęłam jak zwykle pobudka po mamę i do pracowni, przygotowałam sobie zestaw do pracy na początek o taki...
Chwilę później przypomniałam sobie,że mam sprawę w urzędzie skarbowym no to myślę sobie: szybciutko do Tczewa to jakieś 15 min i w urzędzie tyleż samo i powrót . Tak sobie wyliczyłam bo kolejek u nas o tej porze nie ma . No to w drogę . A JAK MNIE ZASKOCZYŁ KILKUKILOMETROWY KOREK PRZED TCZEWEM, od razu przypomniało mi się ,że przecież remont drogi nr 91, a Urząd na drugim końcu miasta. "Nic to" myślę sobie "pojadę przez miasto" ,ale tam oczywiście remont głównej ulicy ach... Jadę Starym Miastem (oczywiście inni też wpadli na ten pomysł) ale nie jest źle dobrnęłam do celu. Oczywiście nic nie załatwiłam ,bo jak nasz rząd chce dla nas lepiej to nic nie działa tak jak trzeba i mimo dobrych chęci urzędników swoje trzeba "wychodzić" (a podobno komputeryzacja urzędów ma być dla nas zbawieniem, jakoś słabo to widzę). Czas wracać do domu oczywiście tą samą drogą.
No i masz babo klops, na jakimś skrzyżowaniu auto zgrzytnęło i ani rusz. Przecież ja nic nie zrobię -dzwonię więc do męża , a on już puszcza machinę w obroty (łańcuszek wzajemnej pomocy-o niezastąpieni!!!! dzięki wam) . Ledwo skończyłam rozmowę zagadnęłam przechodzącego pana czy nie pomoże przepchnąć auta (przecież nie będę blokować ruchu). Pan trochę się przestraszył bo moje autko to vw transporter lekko jakieś 2 tony :-) ale rycerskość w nim zwyciężyła i nie odmówił pomocy białogłowie . Jak każdy facet najpierw sam musiał zbadać problem posiedział trochę za kółkiem ,zajrzał pod maskę i orzekł że to skrzynia biegów (a cały czas stoję na krzyżówce). Skoro wyrok zapadł przystąpiliśmy do usunięcia zawalidrogi . Pięknie podziękowałam Panu i już spokojniejsza czekałam na pomoc .
Chwilę potem dzwoni moja siostra , że wraz z ciężarną znajomą utknęły w korku i na dodatek im też auto odmówiło współpracy 0ch... Wyciągnęły jakichś mężczyzn z auta , razem zepchnęli na pobocze i czekają na ratunek. Mój brat najpierw pojechał ratować je ( bo bliżej ) sam ma remont w domu więc jeszcze jakieś zakupy robił , a ja czekam. Mąż mój (wspaniały) zwolnił się z pracy i dotarł do mnie, zajrzał pod maskę, pod auto i stwierdził , że nie ma pojęci co jest nie tak. No to czekamy na brata, auto trzeb odholować . Niedaleko miejsca "katastrofy" mieszka moja druga siostra i tam zaciągną auto. Trochę już się niecierpliwiłam i nagle na skrzyżowaniu zobaczyłam metalowe kulki - no to Miruś pod samochód i już wie co go boli . Kiedy już dotarliśmy do siostry okazało się ,że szwagier nie ma odpowiednich kluczy żeby potwierdzić diagnozę.
Odwieźliśmy mojego brata do domu ,on pożyczył nam swoje auto (bo przecież remont na niego czekał), załadowaliśmy potrzebne narzędzia i w drogę. Mirek napisał co mam kupić i przedzierałam się znowu przez miasto do motoryzacyjnego i z powrotem . Mężuś mówi ,że jestem wolna i mogę jechać do domu. Nie zdążyłam jednak wyjechać bo dzwoni siostra(ta co stała w korku) ,dotarła do domu ale jej mąż musiał też odstawić auto do warsztatu i potrzebna część. Dalej w drogę . Kupiłam co trzeba i przypomniałam sobie że przecież ja mam dokumenty od naszego samochodu.Z powrotem brnę tczewskimi ulicami. Oddałam papiery i chcę już jechać DO DOMU , a tu siostra znowu dzwoni, że coś jeszcze trzeba kupić.... Nie zdążyłam jednak, bo już 18.00 wybiła . Szczęśliwa dotarłam do domu ,ale spokoju nie ma bo dzieci za mamą się stęskniły . Chwilkę tylko usiadłam , a mąż dzwoni , że kupiona część felerna i nową trzeba kupić (jutro już bo przecież sklepy z częściami już pozamykane). TO JADĘ ZNOWU DO TCZEWA po męża. Oczywiście to nie koniec, bo bratu zabrakło "czegoś tam" i prosi żeby kupić a tu 20.00 za chwilę . Na szczęście o tej porze na ulicach mniejszy ruch i zdążyliśmy . Mirek oddał auto bratu. A rano to już mój brat załatwił wymianę części w sklepie. Miruś po pracy naprawił autko, a ja sobie dłubałam w pracowni ,a w Urzędzie Skarbowym załatwię sprawę jutro ,oby bez przygód . To się napisałam.... ale uznałam, że taka lawina zdarzeń musi być opisana. ŻYCZĘ WAM SPOKOJNEJ NOCKI . Lusia
